Η συμβουλευτική είναι η συνεργασία των γονέων με έναν ψυχοθεραπευτή με σκοπό να βοηθήσουν στη βελτίωση της ψυχοσυναισθηματικής κατάστασης του παιδιού και κατά συνέπεια της συμπεριφοράς του. Κάθε παιδί στη γέννηση του φέρει ένα συγκεκριμένο γενετικό υλικό. Αυτό το υλικό, σε συνδυασμό με τις επιδράσεις που δέχεται από το περιβάλλον κατά τη διάρκεια της ανάπτυξης του, είναι που θα διαμορφώσουν την προσωπικότητα του.
Στη διάρκεια της ανάπτυξης του ένα παιδί μπορεί να αντιμετωπίσει ποικίλες δυσκολίες και προβλήματα:

 

Το σύμπτωμα κινητοποιεί τους γονείς που απευθύνονται σε κάποιους ειδικούς ώστε να διαγνωστεί η φύση του προβλήματος και να προταθεί η κατάλληλη θεραπεία. Τα παιδιά συνήθως δεν μπορούν να ξεπεράσουν τα προβλήματα μόνα τους. Σε σοβαρότερες περιπτώσεις, θα χρειαστεί μία εξατομικευμένη θεραπευτική προσέγγιση προς το ίδιο το παιδί με παράλληλη βοήθεια προς τους γονείς. Αυτή συνηθίζεται να την ονομάζουμε συμβουλευτική. Σε ηπιότερες περιπτώσεις, είναι πιθανό να αρκεί η συμβουλευτική προς τους γονείς για την αντιμετώπιση του προβλήματος.
Η συμβουλευτική γίνεται συνήθως με συχνότητα 4 ή 2 συνεδριών το μήνα. Παρά την ονομασία της, η συμβουλευτική δεν είναι ένα μάθημα, δεν είναι μία σειρά συμβουλών. Όντως, μπορεί ο ψυχοθεραπευτής να δώσει συγκεκριμένες συμβουλές για ορισμένα θέματα, όμως αυτό αποτελεί μέρος μόνο της διαδικασίας.
Στις συνεδρίες της συμβουλευτικής οι γονείς φέρνουν προς συζήτηση τα θέματα που τους απασχολούν σχετικά με το παιδί και γίνεται προσπάθεια να δοθεί ένα νόημα στη συμπεριφορά του. Ο ψυχοθεραπευτής προσφέρει συχνά μία άλλη ερμηνεία από αυτήν προς την οποία σκέφτονται οι γονείς. Αυτή η νέα ματιά μπορεί να ανοίξει εναλλακτικούς δρόμους θεώρησης και αντιμετώπισης του παιδιού από τους γονείς του. Αλλάζοντας στάση οι γονείς, αλλάζει και το παιδί, αφού σε κάθε οικογένεια, υπάρχει αλληλεπίδραση των μελών της.
Η συμβουλευτική γονέων μπορεί να φανεί χρήσιμη στους γονείς όταν το παιδί τους αντιμετωπίζει χρόνια προβλήματα, βοηθώντας τους να τα αποδεχτούν και να το στηρίξουν , δίνοντας έμφαση και σε άλλες πλευρές, της προσωπικότητος του και της ζωής του.
Τα παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα έχουν συχνά χαμηλή αυτοεκτίμηση η οποία επηρεάζει αρνητικά τόσο τις σχέσεις με τους άλλους, όσο και τη μαθησιακή τους απόδοση. Σε αυτές τις περιπτώσεις οι γονείς έχουν τη δυνατότητα να τα βοηθήσουν καθοριστικά να αναπτύξουν μία θετικότερη εικόνα του εαυτού τους. Η φτωχή επένδυση στη σχολική μάθηση, η έλλειψη ικανοποιητικών κοινωνικών σχέσεων, κάποια προβλήματα συμπεριφοράς σχετίζονται συχνά με αυτό που ονομάζουμε συναισθηματική ανωριμότητα του παιδιού. Με τους κατάλληλους χειρισμούς, ο πατέρας και η μητέρα μπορούν να ενθαρρύνουν έμπρακτα το παιδί τους να ωριμάσει συναισθηματικά, ώστε να είναι σε θέση να αντιμετωπίζει τις απογοητεύσεις, τις ματαιώσεις της καθημερινότητας και να αποκτήσει μεγαλύτερη αυτονομία.
Είναι αυτονόητο πως όταν τα προβλήματα του παιδιού σχετίζονται άμεσα με δύσκολες οικογενειακές καταστάσεις, οι καταστάσεις αυτές θα βρεθούν στο επίκεντρο των συμβουλευτικών συνεδριών. Τέλος, απαραίτητη προϋπόθεση για την έναρξη μίας συμβουλευτικής βοήθειας είναι να έχουν οι ίδιοι οι γονείς εκφράσει σαφές αίτημα για συνεργασία.